Z cyklu „Szlakiem historii, przyrody i kultury” - Kościół filialny p.w. Św. Barbary w Kolanowicach

Pierwotnie wybudowano go pod koniec XV w. w Opolu przy klasztorze franciszkanów w pobliżu dzisiejszej ul. Krakowskiej. W okresie reformacji kościół ulegał niszczeniu. Ze źródeł wiadomo, że w 1666 r. istniały już tylko pozostałe z kościoła ruiny. W 1678 r. na miejscu starej średniowiecznej świątyni zbudowano nowy kościół drewniany z wieżą, a wewnątrz z trzema ołtarzami (Św. Barbary, Św. Wawrzyńca i Matki Bożej). W 1810 r. nastąpiła likwidacja opolskiego klasztoru franciszkanów, a kościół wystawiono na sprzedaż. O kościół zabiegali mieszkańcy trzech pod opolskich wiosek: Węgier, Zawady i Kolanowic. Spór rozstrzygnięto podobno w ten sposób, że zezwolenie na rozbiórkę kościoła otrzymają ci, którzy w danym dniu pierwsi zgłoszą się w Opolu. Zwycięzcami zostali mieszkańcy Kolanowic. W grudniu 1812 roku odbyło się uroczyste poświęcenie przeniesionego kościoła w Kolanowicach.

W 1978 r. postawiono obok kościoła dzwonnicę; w 1989 r. wymieniono gontowy dach i ogrodzenie. Kościół wybudowano w konstrukcji zrębowej. Orientowany. Nawa zbliżona rzutem do kwadratu. Wyodrębnione prezbiterium o trójbocznym zamknięciu, z przylegającą do niego od północy niewielka zakrystią. W prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe, w nawie strop belkowany, fazowany. Tęcza zamknięta półkołem ściętym. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Ponad chórem wąska empora z balustradą tralkową. Dachy siodłowe, kryte gontem. Na kalenicy dachu nawy budowlę wieńczy smukła ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Na zewnątrz kościoła ściany szalowane gontami oraz, z wyjątkiem strony zachodniej, otoczone niskimi podcieniami, zwanymi sobotami. Wokół kościoła znajduje się cmentarz. Kościół posiada bogate wyposażenie wnętrza, m.in. trzy ołtarze barokowe z XVII-XVIII w., barokową ambonę i obrazy z końca XVII w., konfesjonał i dwie ławy kolatorskie z XVIII w.; stacje Drogi Krzyżowej i rzeźby z XVIII w. Ołtarz główny  barokowy, z obrazem Św. Barbary, rozczłonkowany dwiema parami kolumn i rzeźbami św. Franciszka i Antoniego. Parapet chóru i empory zdobione namalowanymi dwunastoma scenami z życia św. Barbary (ok. 1700r.). Bogata polichromia prawdopodobnie z początków XX w., o czym świadczą fotografie w archiwum Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu.

Źródło:

http://www.kosciolydrewniane.eu/kolanowice