Maślak błotny występuje na większości obszaru Europy, w Ameryce Północnej i Azji. W Polsce jest szeroko rozpowszechniony, głównie w północno-zachodniej i południowo-wschodniej części. Do 2020 r. podano 77 stanowisk. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E– gatunek wymierający, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia. W latach 1995–2004 objęty ochroną częściową, w latach 2004–2014 – ochroną ścisłą, a od 2014 – ponownie ochroną częściową.
Naziemny grzyb mykoryzowy żyjący w symbiozie z sosnami dwuigielnymi. Występuje na torfowiskach wysokich i przejściowych, w wilgotnych i bagiennych borach sosnowych z sosną zwyczajną i kosodrzewiną.
Kapelusz - O średnicy 4–15 cm, początkowo prawie kulisty, później płaskołukowaty, w końcu poduchowaty, często z tępym garbem. Powierzchnia gładka lub nieco pomarszczona, o barwie od złotożółtej do złotopomarańczowej, przy brzegu jaśniejsza, w stanie wilgotnym bardzo śliska i błyszcząca.
Rurki - Początkowo zasłonięte białawożółtawą osłoną, czasami nieco zbiegające na trzon, początkowo żółte z okrągłymi porami, potem oliwkowożółte z kanciastymi porami. Pory tej samej barwy co rurki.
Trzon - Wysokość 5–12 cm, średnica do 2,5 cm, cylindryczny lub maczugowaty, pełny, z pierścieniem u góry. Nad pierścieniem cytrynowożółty, często z siateczką, pod pierścieniem żółtobrązowy.
Miąższ - W młodych owocnikach sprężysty i soczysty, w kapeluszach starszych miękki i wodnisty, a w trzonie włóknisty. Barwa cytrynowożółta, po przecięciu zmieniająca się na brudnoróżową. Smak i zapach przyjemny.
Wysyp zarodników - Oliwkowoochrowy. Zarodniki o średnicy 7–10 × 3–4 µm, gładkie, bladożółte.