Kościół w Kolanowicach stanowi siódmy punkt na turystycznym "Szlaku drewnianego budownictwa sakralnego Opolszczyzny", a jego historia sięga XVI wieku.
Na przełomie XVI i XVII wieku Kościółek Świętej Barbary, znajdował się w Opolu. Już wtedy był w bardzo złym stanie. Reszty doprawiła wojna 30-letnia, w czasie której przechodzące przez Śląsk wojska dokonały dodatkowych dewastacji. Do 1666 roku - jak wynika ze źródeł historycznych - Kościółek Św. Barbary był zniszczony. W 1678 roku Opolanie przystąpili do budowy nowego drewnianego Kościoła wyposażając go w wieżę, a wewnątrz: w trzy ołtarze, ambonę oraz szereg obrazów i rzeźb Świętych.
Na początku XIX wieku opolski Kościółek Św. Barbary znów chylił się ku ruinie. Władze miejskie nie chcąc pokryć kosztów remontu postanowiły sprzedać świątynię za 94 talary. Było to w roku 1811. Chęć nabycia zabytkowej wtedy już Świątyni i postawienie jej u siebie zgłosili mieszkańcy trzech podopolskich miejscowości: Węgier, Zawady i Kolanowic. A ponieważ tylko jedna wieś mogła ją otrzymać, spór rozstrzygnięto w ten sposób, że zezwolenie na rozbiórkę Kościoła otrzymają ci, którzy w danym dniu pierwsi zgłoszą się w Opolu. Zwyciężyli Kolanowiczanie i opolski zabytek stanął w ich wiosce. Przywózką kierowali zarówno gospodarze z Kolanowic jak i z Węgier oraz Zawady, nie mając już żalu do swoich sąsiadów o to, że ich ubiegli. W dniu 19 grudnia 1812 roku odbyło się uroczyste poświęcenie przeniesionego Kościoła Św. Barbary w Kolanowicach. W 1978 roku dobudowano dzwonnicę obok Kościoła, w 1989 staraniem mieszkańców, został wymieniony gontowy dach i ogrodzenie.
-
Aktualności
09 Lipca 2015