Kościół Trójcy Świętej - zabytkowy drewniano-murowany rzymskokatolicki kościół filialny w Baldwinowicach, jeden z najstarszych kościołów w powiecie namysłowskim. Dnia 24 listopada 1954 roku, pod numerem 136/54 świątynia została wpisana do rejestru zabytków województwa opolskiego.

Zbudowany jako gotycki pod koniec 1 poł. XIV w. z inicjatywy rycerskiej rodziny Tschammerów. Z tego okresu zachowane znaczne partie murów obwodowych, fragmenty bramy oraz cylindryczna wieża. W roku 1565 zamek kupili książęta brzescy, którzy przebudowali go na renesansową, wiejską rezydencję. Z początkiem XVII w. rozbudowano bramę oraz  wzniesiono drugi budynek mieszkalny od strony wsch., naprzeciw gotyckiego budynku zach. Ten ostatni rozebrano ok. roku 1700 i w jego miejscu wzniesiono kaplicę. Kolejny budynek zamkowy wzniesiono przy wsch. kurtynie w 4 ćw. XIX w. Prawdopodobnie również w tym samym czasie podwyższono wieżę.
Zamek zlokalizowany w pn.-wsch. części wsi, po pn. stronie ul. Młyńskiej. Do niedawna dostępny przez most przerzucony nad młynówką (obecnie most zawalony.) Usytuowany na sztucznie usypanym tarasie ziemnym, otoczonym  zachowanym zarysem fosy. Wokół rozległy park krajobrazowy.
Murowany z cegły, obustronnie  otynkowany (z wyjątkiem wieży). Licznie zachowane dekoracyjne wątki gotyckie. W większości poszyty dachówką karpiówką, jedynie budynek dziewiętnastowieczny poszyty papą.
Założenie o planie regularnym, zbliżonym do kwadratu, z zabudowa skupioną wokół niewielkiego dziedzińca, złożoną z budynku bramnego od pd.-wsch., kaplicy wzdłuż boku zach. oraz cylindrycznej wieżą w pd. zach. narożniku dziedzińca.
Obiekt wymaga gruntownego remontu i adaptacji, a także szerszej popularyzacji.
Całość założenia podlega ścisłej ochronie konserwatorskiej, najdrobniejsze zmiany powinny być konsultowane z Opolskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

Świątynia została wybudowana w 1658 roku - jest to obiekt o konstrukcji zrębowej, orientowany. Nawa główna jest szersza niż krótkie prezbiterium (zamknięte trójbocznie), nakryta płaskim stropem. Od wschodu przylega zakrystia. Kościół otoczono sobotami, wspartymi na słupach z zastrzałami. Nad głównym wejściem znajduje się ganek, wsparty czterema słupami - ganek umożliwia dojście do chóru. Dachy konstrukcji siodłowej i pulpitowej zostały pokryte gontem, podobnie jak soboty. Nad nawą wzniesiono niewielką wieżyczkę sygnaturkę, zwieńczoną baniastym, podwójnym hełmem.

Pochodzenie nazw miejscowości nie zawsze da się wytłumaczyć w sposób naukowy. Spróbujmy wiec w sposób bajkowy…

Dawno, dawno temu, mieszkańców jednej z wiosek gnębił straszliwy smok. Krwiożerczy gad, żarłoczny i ziejący ogniem z paszczy. Mieszkańcy żyli w ciągłym lęku i aby złagodzić jego gniew nieustannie składali ofiary. Wioska gdzie mieszkał smok, zawdzięcza swą nazwę właśnie temu potworowi mowa tu o Smogorzowie. Ryk smoka słyszany był nawet w bardzo odległych miejscowościach. Stąd właśnie wywodzą się nazwy Rychtal i Rychnów. O wiele bliżej smoka żyli mieszkańcy Głuszyny, których gad całkowicie ogłuszył. Gnębieni przez smoka mieszkańcy musieli opuścić swoje siedziby. W okolicy dzisiejszego Namysłowa przeprowadzono więc naradę. Namyślano się i namyślano, a efektem narady jest nazwa Namysłów. Wreszcie zdecydowano o zorganizowaniu wyprawy przeciwko bestii. Posłano po znanych w okolicy mocarzy, Michała i Józka. Spora grupa ludzi przyłączyła się do bohaterów, a ponieważ nie znano ich imion, określano, że pochodzą z Michalic i Józefkowa. Po długich przygotowaniach wyprawa wreszcie ruszyła. W okolicy dzisiejszej Objazdy trzeba było objechać ogromne bagna. W Kowalowicach woje podkuwali swe konie przed ostateczną rozprawą z bestią. Niestety, wyprawa skończyła się klęską. Smok okazał się zbyt potężny. Przerażeni mieszkańcy byli pewni, że tym razem nic ich nie uratuje. I wtem, zgłosił się ochotnik trębacz z Trębaczowa. Tak silnie zadął w trąbę, że przerażony smok w popłochu czmychnął gdzie pieprz rośnie, a mieszkańcy Smogorzowa i okolic żyli długo i szczęśliwie.

Czy opisane wydarzenia są prawdziwe? Oczywiście !!! Wystarczy przyjrzeć się nazwom miejscowości w Powiecie Namysłowskim i nikt nie będzie miał cienia wątpliwości.

W XVIII w. niejaki Szymon Soppa z Masowa wyleczył się z trapiących go dolegliwych chorób po wypiciu wody z tutejszego źródła. Przypadki innych późniejszych cudownych uzdrowień skłoniły miejscową ludność do postawienia w tak ważnym miejscu dziękczynnej kaplicy Matce Boskiej. Naturalnie już wtedy na Śląsku każdą spontaniczną akcję budowlaną musiały regulować urzędowe zezwolenia. Rwący się do pracy włościanie nie zyskali zrozumienia u leśniczego, który nie zgodził się na budowę. Zmienił zdanie, gdy po ciężkiej chorobie utracił wzrok, a następnie wyzdrowiał, pijąc wodę właśnie z tego źródła.