Pragniemy Państwa poinformować, iż w związku z panującym koronawirusem, w celu minimalizowania zagrożenia jego rozprzestrzeniania się, w  trosce o zdrowie wszystkich mieszkańców oraz pracowników biura jesteśmy zmuszeni zaprzestać organizowania odwiedzin Naszego Centrum Produktu Turystycznego i Kulturowego "Stobrawski Zielony Szlak". Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania Stobrawski Zielony Szlak zawiesza organizowanie spotkań do odwołania. 

Ogród francuski zamykała spora budowla, która została zbudowana w 1776 roku w okresie, gdy właścicielem Pokoju był jego założyciel Carl Christian Erdmann. Była ona postawiona przez inspektora budowli wodnych Hellera wraz z J.G. Klöberem według projektu Schirmeistera. Jest otoczona fosą wypełnioną wodą. Jest to salon wodny, zwany też herbaciarnią, który został wadliwie skonstruowany i wkrótce po wybudowaniu zawalił się. Zaraz po tym zdarzeniu usunięto dwa mosty i salon pozostał ruiną otoczoną wodą. Była to masywna konstrukcja budowlana, której podbudowa podzielona była na cztery pomieszczenia. Trzy służyły tamtejszemu pracownikowi, a w jednym znajdowała się pompa i zbiornik na wodę. Okrągła nadbudowa zakończona była przełamanym dachem stożkowym. Salon posiadał fontanny w formie płaskich, żeliwnych muszli. Woda tryskała z pysków delfinów oraz kolorowych kaczek. Od tamtej pory Salon nazywano „Ruiną”. Wówczas też zlikwidowano mostek i do dziś budowla jest niedostępna dla zwiedzających.

Zarząd Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania Stobrawski Zielony Szlak informuje, że przystępuje się do sporządzenia zmian i aktualizacji Lokalnej Strategii Rozwoju.

Kaplica jest elementem zamku w Karłowicach - usytuowana w jego skrzydle. Kaplica jest połączona z murami sąsiednich budynków, wzniesiona na planie prostokąta, orientowana, salowa, trójprzęsłowa z półkolistą apsydą w elewacji wsch., nakryta dachem dwuspadowo-naczółkowym, z półstożkowym dachem apsydy.  We wnętrzu sklepienia kolebkowe z lunetami. Ściany murowane z cegły, tynkowane, dachy kryte ceramiczną dachówką. W połaciach dachu okna powiekowe. W ścianach - okna zamknięte łukiem okrągłym, zróżnicowane w wysokości. Przebudowana w latach 1910 – 1913.

Przy ulicy Piastowskiej w pobliżu murów obronnych i w połowie drogi pomiędzy kościołem Franciszkańskim i św. Piotra i Pawła znajduje się budynek dawnego młyna, który został zbudowany już w 1409 roku. Młyn należał do króla Czech i został przekazany radzie miejskiej pod przewodnictwem Wacława IV Luksemburskiego (1361-1419) urzędującego w Pradze. Jednym z warunków przekazania tego młyna było to, że miał on działać na potrzeby zamku, gdyż planowana była jego likwidacja. Ze środków z UE przyznanych na lata 2011-2013 obiekt został wyremontowany i znajduje się tutaj Izba Techniki Młynarskiej.