Zespół Śląskiej Pieśni Ludowej SILESIA
Rok powstania – 1993

 Repertuar Zespołu obejmuje stare śląskie pieśni ludowe, do dziś żywotne w starszym pokoleniu autochtonicznych mieszkanców tego nadodrzańskiego regionu. Tematyka tych pieśni wyraża – jak w wielu pieśniach ludowych – codzienne doświadczenie, radości i smutki, losy mieszkańców wsi; wyobraźnia i wrażliwość ludu znalazła swój wyraz w równie starej, często archaicznej gwarze – fascynującej gwarze śląskiej. Członkowie „Silesii” są naturalnymi spadkobiercami tych pieśni i  tego języka – pochodzą z tutejszych podopolskich  wsi – z Dąbrówki Łubniańskiej, Brynicy i z Gosławic. Współczesne, nowe aranżacje tych pieśni sprawiają, iż brzmią one pięknie i czysto, stosownie dla odbiorcy XXI wieku.

Zespół występował w wielu programach radiowych i telewizyjnych, między innymi: Warszawy, Krakowa, Wrocławia, Opola, Katowic.
Koncertował w wielu miejscach na terenie Polski, a także poza granicami kraju w Czechach, Niemczech na Bawarii i w Berlinie, na Litwie – w Wilnie, w Rosji, Stanach Zjednoczonych (Teksas).
„Silesia” jest laureatem wielu nagród i wyróżnień:
I nagrody na Opolskim Święcie Ludowej w 1995, 1997 i 2001 rok.
I nagrody na Przeglądzie Amatorskiej Twórczości Artystycznej „Wiatraki” w 1994 i 1996 roku.
Tytuł Opolanie Roku w 1995 r. przyznany przez redakcję „Gazety Opolskiej”

Rok 1996 – pierwsze studyjne nagranie i wydanie kasety magnetofonowej „Prze tą nasą siynią”

Rok 1997 – nagranie i wydanie płyty CD „Śląsk muzyką malowany”

Rok 2003 – Nagroda Allianz 2002 – „NIKE” – przyznana w kategorii kultura

Rok – 2008 – (6 czerwca) Odznaka honorowa Marszałka Województwa Opolskiego za zasługi dla Województwa Opolskiego

Rok 2009 – Nominacja w kategorii kultura do Złotej spinki – wyróżnienia Nowej Trybuny Opolskiej

Solistki Zespołu – Gabriela Dworakowska i Barbara Wysocka poza upowszechnianiem śląskich pieśni ludowych są również laureatkami „Szansy na sukces” – prestiżowego programu Telewizji Polskiej

Lider zespołu – Krystian Czech jest pomysłodawcą i  współorganizatorem przedsięwzięcia  promującego i upowszechniającego śląskie gwary i dialekty – Regionalnego Konkursu ZE ŚLĄSKIEM NA TY

W propagowaniu  swojego języka domowego – dialektu  obejmującego część obszaru północnej części województwa opolskiego, Silesia występowała wielokrotnie w znaczącym dla  Górnego Śląska konkursie „Po naszymu czyli po Śląsku”, organizowanym przez Radio Katowice

Rok 1994 – Krystian Czech III msc.

Rok 1997 – Gabriela Dworakowska – I msc. i tytuł  Ślązaczki Roku

Rok 2011 – Gabriela Dworakowska otrzymała nagrodę  Kuratora Opolskiego oraz Srebrny Krzyż zasługi za działalność artystyczno-edukacyjną nadany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej  Bronisława Komorowskiego.

„Silesia” śpiewa kolędy

Zespół Folklorystyczny „Silesia”, znany dotychczas z koncertów i nagrań śląskich pieśni ludowych, prezentuje tym razem swoje śpiewanie kolęd – równie ujmujące, równie wierne ich pierwotnym kształtom słowa i melodii, jak w swoim śpiewaniu starych pieśni ludu śląskiego. Prostota i czułość brzmienia tego kolędowania, wyniesione z tradycji śpiewania domowego, a od kilku lat także bożonarodzeniowego koncertowania w kościołach opolskich, czyni z tego nagrania niepowtarzalne świadectwo naszego odradzającego się co roku świątecznego wzruszenia.

Nagrania dokonano w studiu Polskiego Radia w Opolu (październik-grudzień 2008).
Zespół „Silesia” dziękuje Dyrekcji i Pracownikom Radia Opole za możliwość nagrania, Andrzejowi Czubińskiemu za realizację nagrania oraz wszystkim, którzy pomogli w przygotowaniu płyty.

Ogród francuski zamykała spora budowla, która została zbudowana w 1776 roku w okresie, gdy właścicielem Pokoju był jego założyciel Carl Christian Erdmann. Była ona postawiona przez inspektora budowli wodnych Hellera wraz z J.G. Klöberem według projektu Schirmeistera. Jest otoczona fosą wypełnioną wodą. Jest to salon wodny, zwany też herbaciarnią, który został wadliwie skonstruowany i wkrótce po wybudowaniu zawalił się. Zaraz po tym zdarzeniu usunięto dwa mosty i salon pozostał ruiną otoczoną wodą. Była to masywna konstrukcja budowlana, której podbudowa podzielona była na cztery pomieszczenia. Trzy służyły tamtejszemu pracownikowi, a w jednym znajdowała się pompa i zbiornik na wodę. Okrągła nadbudowa zakończona była przełamanym dachem stożkowym. Salon posiadał fontanny w formie płaskich, żeliwnych muszli. Woda tryskała z pysków delfinów oraz kolorowych kaczek. Od tamtej pory Salon nazywano „Ruiną”. Wówczas też zlikwidowano mostek i do dziś budowla jest niedostępna dla zwiedzających.

Źródło:

http://www.parki.org.pl/parki-miejskie/zabytkowy-park-w-pokoju

Filozofią restauracji jest tworzenie świeżych, wysokiej klasy burgerów do których przywykliśmy za granicami naszego kraju. Kombinacja 100% świeżo mielonej wysokiej klasy wołowiny, robionych na miejscu sosów i świeżych warzyw. Powrót do korzeni prawdziwego burgera. Miejsce ma być zdrową alternatywą do popularnych sieci fast food.

Najwyższej klasy burgery soki oraz przyjazna atmosfera

Źródło:https://www.facebook.com/elburropl/info/?entry_point=page_nav_about_item&tab=page_info

Parafialny Ogród Botaniczny w Zagwiździu powstał w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Jego założycielem był ówczesny proboszcz parafii, ks. Franciszek Ogórek, budowniczy zagwiździańskiego kościoła. Po skosie naprzeciw portalu kościoła wybudował proboszcz plebanię. Za plebanią rozpoczął nowe dzieło: ogród, na którego urządzenie miał około pół hektara do dyspozycji. Początkowo myślał o parku, który by się dobrze komponował do istniejącego krajobrazu. Jednak piaszczysty grunt nie nadawał się pod trawniki. Po dużych przemieszczeniach ziemi powstała dolina dla strumyka. Został wymurowany półokrągły basen dla złotych rybek. Z tyłu usypano pagórek, który później ozdobiła figura czczonego tu św. Rocha. Zrobiono ścieżki, oddzielono powierzchnie, zbudowano fontanny i miejsca czerpania wody. Zbudowano pergolę dla przerwania długiej ścieżki środkowej, która kończyła się altanką.
W ogrodzie posadzono kilkaset różnych roślin. Musiano obsadzić również wszystkie luźno leżące wapienne kamienie przeznaczone na alpejskie skalniaki. Ogród od podwórka odgraniczał niski murek. W drzewach nad rzeczką koncertowały ptaki. Stara kuźnia podawała takt równomiernymi uderzeniami. Na dachu kościelnym w majestatycznym spokoju stał bocian.

Również dzisiaj ogród zachwyca swym pięknem, chociaż złotych rybek brak i fontanny już nie ma. Aktualnie trwają prace, które mają przywrócić dawną świetność miejscom czerpania wody połączonych ze sobą rurami i kanałami. Od kilku lat ogród jest systematycznie porządkowany i dosadzane są nowe różaneczniki i rośliny charakterystyczne dla ogrodów śródziemnomorskich.

Całe piękno i splendor ogród posiada dzięki zaangażowaniu grupy parafian, którzy systematycznie poświęcają swój wolny czas ciągle go upiększając. 

W konkursie Piękna Wieś Opolska 2007 ogród został uznany za najlepszy projekt odnowy wsi, a w 2009 roku w akcji "Opolskie Kwitnące" za najpiękniejszy obiekt rekreacyjny.

Źródło:

http://parafiazagwizdzie.blogspot.com/p/ogrod-botaniczny.html

"Bajkowy Las to ponad hektarowa przestrzeń, otoczona zewsząd przyrodą. W lasku mieszkają nasze małe zwierzątka: świnki wietnamskie, króliczki, żółw, koty oraz niezliczona ilość pięknie śpiewających nam ptaków. Wśród drzew stoją bajkowe domki dla naszych pociech oraz altana z grillem dla nieco starszych. Jest też miejsce na tradycyjne ognisko.Na łące mieszkają nasze koniki, nieopodal umiejscowiony jest plac zabaw oraz boiska - do piłki siatkowej i do piłki nożnej." 

imggcsia507f4c7089e17ce490320b7ebc90b35ae542276mpid13.jpeg

15.jpeg

zdjecie-10-20077-pokoje-goscinne-bajkowy-las.jpeg

http://www.bajkowylas.com.pl/