Pierwsze wzmianki o parku dworskim w Gręboszowie pochodzą z poł. XVIII w. Powstał wówczas regularny ogród barokowy. Około 1800 r. przeobrażono ogród z barokowego na klasycystyczny, by w końcu w XIX w. przekształcić całość założenia w "park krajobrazowy".

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Marcina –  Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1326 roku. Powstawał on w kilku etapach - w XIV wieku zbudowane zostało prezbiterium, w XV wieku dobudowana została nawa i powstały sklepienia, a na przełomie XV i XVI wieku dobudowana została wieża. W kolejnych latach w północnej stronie zakrystii wzniesiono kruchtę. W XVII wieku, za sprawą rodziny Frankenbergów, kościół przeszedł w ręce protestantów. Po pożarze, który miał miejsce w latach 1874-1877, zniszczone zostały m.in. polichromie. całkowite odnowienie wnętrza kościoła nastąpiło w XIX wieku. Wykonano wówczas strop kasetonowy w nawie, a malowidła zasłonięte zostały warstwą tynku. Z tego również okresu pochodzi neogotyckie wyposażenie kościoła. Obecnie od kilku lat w kościele sukcesywnie prowadzone są prace konserwatorskie obejmujące zarówno jego wyposażenie jak i otoczenie.

Kościół w Strzelcach otoczony jest murem z cegły, częściowo otynkowanym, neogotyckim oraz neogotyckimi kapliczkami. W pobliżu świątyni znajduje się plebania. Kościół jest orientowany, oskarpowany, murowany z cegły, częściowo na kamiennej podmurówce. Składa się z dwuprzęsłowego prezbiterium, dobudowanej do niego zakrystii z kruchtą oraz prostokątnej, dwuprzęsłowej nawy i czworobocznej wieży. Nawa kościoła jest nieco szersza i wyższa od prezbiterium. Prezbiterium pokrywa dach dwuspadowy. Natomiast zakrystia z kruchtą nakryte są wspólnym dachem pulpitowym. Elewacje kościoła artykułowane są ostrołukowymi otworami okiennymi. Nad całością góruje wieża z wydzielonymi odsadzkami. W dolnej części wieży znajduje się, wejście do kościoła z szesnastowiecznymi drzwiami z okuciami. Na elewacji prezbiterium umieszczone zostało renesansowe epitafium Adama v. Prittwitz-Gaffron z płaskorzeźbą ukazującą scenę Ukrzyżowania, herbami i inskrypcją. Prezbiterium nakrywa sklepieniem krzyżowo-żebrowym ze wspornikami w narożnikach. Nawę natomiast pokrywa płaski stropem kasetonowym. W kościele znajduje się XIX-wieczna empora organowa z ażurową balustradą, na której umieszczony został prospekt organowy. 

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_Narodzenia_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny_i_%C5%9Bw._Marcina_w_Strzelcach

Pierwotnie w miejscu tym znajdował się kościół drewniany. Z uwagi na jego bardzo zły stan techniczny po 210 latach użytkowania został rozebrany. Nowy murowany, dwunawowy kościół z dobudowaną wieżą wysokości 40 m został wzniesiony w latach 1901-1903. Wewnątrz świątyni na uwagę zasługują zabytkowe ołtarze boczne oraz rzeźby z lat trzydziestych XX wieku, które przedstawiają św. Floriana i Matkę Bożą Częstochowską.

W wyposażeniu kościoła znajdują się rzeźby z lat 30. XX wieku, m.in.:

• rzeźba Floriana z Lauriacum, odnowiona w latach 70. z inicjatywy ówczesnego proboszcza, Adama Polechońskiego),
• obraz przedstawiający Matkę Bożą Częstochowską (jego peregrynacji dokonano
  29–30 stycznia 1965 roku, a II peregrynacji 8–9 maja 1995 roku),
• zabytkowa monstrancja (z XVIII wieku),
• naczynia liturgiczne i relikwiarze, które zostały odnowione w latach 1995–1996.

Wieża ciśnień jest to budynek w formie wieży, na którego szczycie znajduje się zbiornik na wodę, służący do zapewnienia stabilnego ciśnienia w wodociągu, pokrywając chwilowy wzrost zapotrzebowania na wodę. Zbiornik zawsze musi być umieszczony powyżej odbiorców, ponieważ działa poprzez zasadę naczyń połączonych.

W miejscowości Jełowa, na terenie gminy Łubniany znajduje się wieża ciśnień przy szlaku kolejowym Namysłów - Opole. Szlak ten istnieje od roku 1889, a wieża ciśnień - zapewne pochodzi z tego samego okresu.

Źródło:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wie%C5%BCa_ci%C5%9Bnie%C5%84

http://www.wieze.geotor.pl/wieze_cisn/jelowa/jelowa.htm

Budynek barokowy, częściowo zniekształcony elementami neoklasycystycznymi. Na przybudówce od frontu kartusz herbowy.
Zespół pałacowy w Biestrzykowicach znajduje się we wschodniej części wsi, w pobliżu drogi prowadzącej w kierunku Dąbrowy. Stanowił centrum majątku, w skład którego oprócz Biestrzykowic wchodziły również Nowy Folwark, Karolówka, Zielony Dąb, folwark Schmiedeberg (Kamionka, dziś część osiedla mieszkaniowego w Jastrzębiu) oraz leśniczówki Wilcze Kąty i Rogalski Młyn (obecne Młyńskie Stawy).

Sam budynek pochodzi z XVIII stulecia. Inspiratorami jego budowy byli właściciele pochodzący z rodu Frankenbergów, a 23 grudnia 1841 r. został nabyty w drodze licytacji za sumę 148 tys. talarów przez kapitana Antona von Garnier z Turawy. Po jego śmierci majątek odziedziczył Hugo von Garnier, w którego rękach znajdzie się niebawem również namysłowski zamek.

Po II wojnie światowej pałac użytkowany był przez biestrzykowicki PGR, a w jego pomieszczeniach zlokalizowano przedszkole, mieszkania, świetlicę i biura.
Charakterystyczną cechą dla wielu położonych na Śląsku pałaców jest to, że ich zagładę spowodowała nie II wojna światowa i wkroczenie wojsk radzieckich, a dopiero transformacja ustrojowa i trafienie do rąk prywatnych właścicieli, którzy często nie wiedzą co zrobić z posiadanym zabytkiem. Tak jest niestety także w przypadku dawnego pałacu von Garnierów, który na dzień dzisiejszy grozi zawaleniem. Wyburzeniu uległa część ścian działowych, zniszczono zabytkowe kominki i sztukaterie.

Park krajobrazowy z 1857 roku. Znajdują się tu czerwono listne buki, aleja grabowa, staw ze sztuczną wyspą, mostek. Brama wjazdowa. W parku liczne barokowe rzeźby, większość zniszczona w 1945 roku. M.in. "Cztery pory roku" z 1755 roku dłuta H. Hartmanna i posąg Diany z 1760 roku obecnie odrestaurowane spoczywają przy Opolskim Uniwersytecie.